DavosBlog

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Ακούς τα ίδια ουρλιαχτά και σήμερα

ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΑΜΕΝΑΜΠΑΡ
Με το «Agora» ο βραβευμένος με Οσκαρ, γεννημένος στη Χιλή και μεγαλωμένος στην Ισπανία, Αλεχάντρο Αμενάμπαρ («Οι άλλοι», «Η θάλασσα μέσα μου») μας συστήνει μια ξεχασμένη, σπουδαία Ελληνίδα, την Υπατία, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει φως σε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας: την καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας...

Ακούς τα ίδια ουρλιαχτά και σήμερα
Συνέντευξη στην Ιωάννα Παπαγεωργίου

Θεωρώ πως η ταινία σας είναι εξαιρετικά επίκαιρη εξαιτίας της ασίγαστης έντασης μεταξύ Χριστιανικής Δύσης και Μουσουλμανικής Ανατολής. Ηταν συνειδητή αυτή η διάστασή της;
Πρόθεσή μου δεν ήταν να φτιάξω μια ταινία κατά της μισαλλοδοξίας ή του φονταμενταλισμού. Ωστόσο, τελικά δεν θα μπορούσαν παρά να υπάρχουν στο φιλμ τέτοιες ανησυχίες. Και αυτό γιατί αν και ορισμένα ονόματα έχουν αλλάξει και κάποιοι χαρακτήρες είναι μυθιστορηματικοί, η ιστορία που αφηγούμαστε παραμένει αληθινή. Και αν κλείσεις τα μάτια και ξεχάσεις σε ποια εποχή διαδραματίζεται, ακούς τα ίδια ουρλιαχτά, τις ίδιες προσβολές, τις ίδιες διαμαρτυρίες που ακούς και σήμερα.
Πρόκειται, όμως, επίσης και για μια ταινία για την καταστροφή της γνώσης...
Αυτό που δεν γνώριζα και έμαθα κατά την ερευνά μου για το «Agora» είναι πως στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν δύο βιβλιοθήκες. Η πρώτη καταστράφηκε όταν έφτασε εκεί ο Ιούλιος Καίσαρας για να συναντήσει την Κλεοπάτρα. Ομως, τα περισσότερα σημαντικά βιβλία είχαν ήδη μεταφερθεί στη καινούργια, που βρισκόταν κοντά στον ναό των παγανιστών. Η ταινία μάς αφηγείται την καταστροφή της δεύτερης βιβλιοθήκης.
Ο αστροφυσικός Καρλ Σαγκάν υποστήριξε πως αν αυτή δεν είχε καταστραφεί, ίσως τώρα να είχαμε αποικίες στον Αρη. Είναι ανεκτίμητος ο όγκος της γνώσης που εξαφανίστηκε τότε. Στη ταινία, για παράδειγμα, αναφερόμαστε στον Αρίσταρχο, τα βιβλία του οποίου επίσης καταστράφηκαν. Γνωρίζουμε, όμως, πως ο Αρίσταρχος, 400 χρόνια πριν από την Υπατία, είχε αναπτύξει τη θεωρία που θέλει τη Γη να περιστρέφεται γύρω από τον Ηλιο - κέντρο του πλανητικού μας συστήματος.
Η Υπατία ήταν μια συνηθισμένη γυναίκα εκείνης της εποχής;
Αν διαβάσεις εκτεταμένα γι’ αυτήν, θα ανακαλύψεις ότι στην εποχή της οι γυναίκες, όπως συνηθιζόταν στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης Ιστορίας, ήταν κοινωνικά απομονωμένες. Δεν τους επιτρεπόταν να συμμετάσχουν στα κοινά. Ακόμα και εκείνη, την παγανιστική εποχή, ήταν εντελώς ασύνηθες για μια γυναίκα να έχει τη θέση και να χαίρει του σεβασμού που εισέπραττε η Υπατία.
Η Υπατία ήταν εξαίρεση, επειδή ο πατέρας της την αντιλαμβανόταν ως πνευματική κληρονόμο του και φρόντισε να την εκπαιδεύσει και να τη μορφώσει.
Ηταν πολύ, πολύ ιδιαίτερη η περίπτωσή της και γι’ αυτό θέλαμε να κάνουμε σαφές ότι υπήρχαν και τότε διακρίσεις κατά των γυναικών, οι οποίες φούντωσαν με την εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Αυτό, όμως, που με κατέπληξε περισσότερο από όλα είναι ότι ήδη εκείνη την εποχή, πολύ πριν από τον μεσαίωνα, χρησιμοποιούσαν τη λέξη μάγισσα, δαιμονοποιώντας το επιστημονικό έργο μιας τόσο σπουδαίας φιλοσόφου, μαθηματικού και εφευρέτη.
  • ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑΜία από τις ακριβότερες ισπανικές παραγωγές όλων των εποχών (με κόστος 73 εκατ. δολ.), το «Agora», έγινε και μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της Ιβηρικής χερσονήσου, με εισπράξεις γύρω στα 31 εκατ.
Πηγη:www.ethnos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου